Dampend boven een mok thee vormt zich een groef in mijn voorhoofd. Je weet wel, zo’n diepe rimpel op een gezicht waaraan je afleest: ‘die moet je even niet storen’. Niet storen, omdat ze diep in gedachten verzonken is.
Gedachtes vliegen voorbij, gedachtes over de afgelopen maand die in het teken stond van mijn nieuwe baan. Reflecteren is nú nodig, omdat met het einde van de proeftijd een beslismoment nadert. Een beslismoment voor mijn werkgever, maar zeker ook voor mij… En dus mijn toekomst.
Terwijl mijn bril zich door een waas dampende thee laat verblinden probeer ik helder terug te blikken. Want wat is een vooruitblik (tja je bent jong en je wilt wat) zonder een terugblik? Je herkent vast dat het heel verleidelijk is om vooral door te blijven gaan, te flowen op wat goed gaat. Dat wat goed gaat uit te vergroten en daarmee wat aandacht verdient te overstemmen.
Als optimist, oftewel enthousiasteling, is dat één van mijn valkuilen in mijn loopbaan tot nu toe. De verschillende carrièrepaden, en bijbehorende reflectiemomenten, maakte duidelijk wat voor werk ik wilde doen, en waarom. Communicatie vormde daarin een mega dikke rode lijn. Door verhalen, in de sociale sector, zichtbaar te maken door middel van communicatie en zo proberen de wereld een beetje kleurrijker en innovatiever te maken. Daar kon ik alles aan en mee verbinden.
In mijn loopbaanproces kwam steeds meer naar voren dat vooral de omgeving, de mensen waarmee ik samenwerk en hun (non)verbale communicatie voor mij een voedingsbodem zijn om te doen waar ik voor sta. In de proeftijd bij Bureau Tint was daarom mijn tactiek: meedraaien of het nooit anders is geweest, eigen verwachtingen over hoe het ‘moet’ te parkeren en alles bespreekbaar te maken. Want communicatie is ook uiting geven aan wat lastig is, waar grenzen én ambities liggen, om zo weer samen verder te flowen.
Door deze tactiek leerde ik niet alleen mijzelf nog beter kennen, maar ook de talloze sociale projecten (met bijbehorende deadlines) van Bureau Tint, de gedreven, gekke, getalenteerde teamleden en tot slot de klanten die zich graag laten meevoeren in onze creatieve hersenspinsels.
Na een maand kan ik helder en wel concluderen: Na wat omzwervingen, ben ik eindelijk (tintelend) thuis.